بررسی شدت آسیب‌های سلولی ناشی از تشعشع در بیماران مبتلا به سرطان دیفرانسیه‌ی تیروئید درمان شده با ید رادیواکتیو

با توجه به اینکه نارسایی‌هایی کروموزومی‌ ‌لنفوسیت‌ها به دنبال تشعشع می‌تواند خود را به صورت افزایش تعداد سلول‌های حاوی micro nuclei نمایان کند، در این مطالعه از روش ایمونولوژی (micro nuclei assay) MNA برای ارزیابی صدمه‌های سیتوتوکسیک تشعشع به سلول‌های لنفوسیت خون محیطی استفاده شده است. ید رادیواکتیو کاربرد‌های فراوانی اعم از تشخیص و درمان در پزشکی هسته‌ای دارد و از طرفی میزان اشعه‌ی تابیده شده و اثرهای بیولوژیک آن بسیار بالاتر از تابنده‌های گاما است. با توجه به تأثیر عوامل مختلفی همانند نوع تشعشع ، دوز و نژاد در حساسیت به تشعشع و با توجه به اینکه تاکنون مطالعه‌ی مشابهی در کشور ایران خارج از محیط آزمایشگاه و بالینی برای ارزیابی صدمه‌های سیتوتوکسیک تشعشع در بیماران مورد تجویز داروهای رادیواکتیو انجام نشده است بررسی مربوطه انجام شد. مواد و روش‌ها: تعداد 22 بیمار مبتلا به کانسر دیفرانسیه‌ی تیروئید که تحت درمان با 100 و یا 150 میلی‌کوری ید 131 رادیو‌اکتیو بودند، ارزیابی شدند. در این روش لنفوسیت‌های خون محیطی بعد از کشت توسط روش‌های ایمونولوِِژیک جدا سازی شدند و با مقایسه‌ی تعداد مایکرونوکلئی‌های لنفوسیت‌های خون محیطی قبل و یک هفته بعد از درمان با ید رادیواکتیو آسیب‌های کروموزومی ‌به طور غیرمستقیم ارزیابی شدند. یافته‌ها: متوسط تعداد مایکرونوکلئی‌ها در 100 لنفوسیت دو هسته‌ای در کل افراد مورد مطالعه قبل از درمان با ید رادیواکتیو 2/2±3/6 عدد و یک هفته بعد از درمان 1/3±6/9 بود که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار است (05/0p